Lieve allemaal,

Inmiddels wonen we hier alweer ruim 3 weken en kunnen we wel zeggen dat we ons al aardig thuis voelen in Rubya! Iedereen die hier woont, werkt in het ziekenhuis dus inmiddels kennen we zo’n beetje heel het dorp wat erg leuk is; als we buiten zijn, komen we altijd bekenden tegen en moeten we natuurlijk dan ook een praatje maken!

Het ziekenhuis

Het ziekenhuis bevindt zich op 50 meter afstand (maximaal uitslapen!) van ons huisje en bestaat uit een aantal losse gebouwen (male ward, female ward, childrens ward, maternity en operatiekamer) die met elkaar verbonden zijn via overdekte paden (handig in de regentijd!). Daarnaast is er een polikliniek waar mensen naar toe kunnen komen (niet op afspraak, gewoon wachten op je beurt) als ze klachten hebben of ziek zijn en ook is dit een soort van eerste hulp. Verder is er een aparte kliniek voor HIV-patiënten, waar zij gecontroleerd worden en hun medicijnen krijgen. En tot slot is er een kliniek waar kinderen onder 5 jaar (groei) en zwangeren gecontroleerd worden. Er zijn 5 dokters (waarvan meestal de helft aanwezig is) en nog een aantal ‘assistent-dokters’ die een 3-jarige opleiding hebben gevolgd.

Sophieke op de Male Ward

De afgelopen weken heb ik op de Male Ward gestaan; zoals de naam van deze afdeling al zegt liggen hier alleen mannen. Er wordt geen onderscheid gemaakt in aandoeningen en daardoor liggen hier dan ook de meest uiteenlopende (en soms bizarre) dingen. Aids, tbc, meningitis, typhoid fever, (alcohol)intoxicaties, tropische darm-infecties en veel trauma’s (als we ze voorbij zien scheuren op hun pikipiki of baisekeli kijk ik daar ook niet van op!). Maar daarnaast ook veel ziekten die we in Nederlands geregeld zien zoals diabetes, hartfalen, (beklemde) liesbreuken maar dan vaak in een ernstigere vorm omdat mensen meestal (te) laat naar het ziekenhuis komen of thuis al een poging hebben gedaan de operatie zelf uit te voeren. Het is geen uitzondering om een milt (normaal gesproken niet te voelen; hier tot 14 cm onder de ribbenboog) of lever te voelen, en enorme zwellingen (beklemde (scrotale) liesbreuken/abcessen) behoren ook tot de orde van de dag. Omdat we hier maar een beperkt aantal verschillende onderzoeken kunnen aanvragen is het lichamelijk onderzoek (en anamnese) bij de patiënt heel belangrijk. Je leert daardoor om goed naar het klinisch beeld van de patiënt te kijken en van daaruit te behandelen.

Doordat er zoveel verschillende problemen liggen is het best ingewikkeld maar tegelijkertijd ontzettend interessant en leer ik heel veel. Wat ook behoorlijk wennen was dat ik meteen al veel zelfstandig moest doen, omdat er weinig artsen aanwezig waren. Na 3 weken lukt me dat inmiddels heel aardig en ben ik er bovendien goed in geworden een arts op te sporen voor overleg, wat soms ook een kunst is!

Voordeel van de mannenafdeling is dat de meeste mannen niet zo spraakzaam zijn (in tegenstelling tot vrouwen) en ik dus redelijk goed zelfstandig de anamnese in het Swahili af kan nemen (dat lukt niet meer zodra de patiënten lange antwoorden gaan geven!). Komende week blijf ik nog bij de mannen en daarna gaan Anne en ik naar een andere afdeling.

Anne op de Children Ward

Na 3 weken kan ik eindelijk zeggen dat ik een beetje gewend ben op de kinderafdeling! En dat ik het naar mijn zin heb. Eigenlijk wilde ze hier dat ik vanaf dag 1 de ronde zelfstandig zou doen, maar met mijn perfectionistische inslag is dat nogal stressvol! Met enige moeite kon ik gelukkig wat meer begeleiding krijgen. En na twee weken kwam dan toch de vuurdoop. Samen met een verpleegkundige (die goed swahili en de lokale taal Kihaya spreekt en redelijk engels) deed ik de ronde zelfstandig. Op de kinderafdeling liggen gemiddeld 40-50 kinderen. De meeste kinderen worden opgenomen met acute diarree en overgeven. Maar er zijn ook kinderen die een ernstigere ziekte hebben, zoals ondervoeding, een hersenvliesontsteking, een longontsteking of buiktyphus. Malaria komt hier niet erg veel voor, mede omdat Rubya vrij hoog ligt en ook omdat er in deze regio veel aan preventie wordt gedaan. Onder andere door middel van klamboe’s en het sprayen met insecticiden. Ook HIV ben ik tot nu toe bij de kinderen nog niet vaak tegengekomen. Maar niet alle kinderen worden automatisch getest. De belangrijkste vragen kon ik zelf in het swahili stellen. Zoals: anaharisha (heeft hij diarree) anatapika (geeft hij over) ananyonya vizuri (drinkt hij goed aan de borst). Als alles weer goed ging met het kind zei ik: nimekuruhusu (ik ontsla uw kind naar huis). Gelukkig komt het regelmatig voor dat ik kinderen weer gezond naar huis kan sturen, maar zo gaat het niet altijd. Zo werd er vrijdag een kindje op de kinderafdeling opgenomen. Ze zag erg bleek, zodat we meteen besloten het bloedgehalte te bepalen en een bloedtransfusie te regelen. Terwijl de verpleegkundige het kindje een infuus wilde geven vroeg ik me hardop af: ‘ademt dit kindje nog wel?’ Ik voelde met mijn hand naar een ademstroom en luisterde naar haar hartje. Helaas hoorde ik niets. Dit was zo onwerkelijk. Er was zojuist een kindje voor onze ogen gestorven. Een paar minuten later liep de moeder weer het lange stuk naar huis met haar kindje op de rug. Ondanks de soms trieste gebeurtenissen hou ik toch een positief gevoel over aan het werken op de kinderafdeling. Ik kan hier echt wat betekenen!

Malaria-project

Komende week gaan we 2 dorpjes bezoeken voor het malaria-project. We gaan bij de mensen thuis kijken om te zien of ze al een klamboe hebben, of deze nog goed is en of ze deze op de goede manier gebruiken. We hebben alvast nieuwe klamboe’s besteld, die na de inventarisatie worden uitgdeeld! We zijn ons ook aan het oriënteren op andere projecten want we willen ook graag nog een ander project steunen of misschien zelf iets opzetten. Hier horen jullie volgende keer meer over!

Liefs en een kus uit Rubya!

PS Is er al een kabinet in Nederland? Hier zijn 31 oktober verkiezingen en deze week kwam een groepje in geel-groen tenue tijdens de morning prayer campagne voeren; in het Swahili dus we weten nog niet precies wat de plannen zijn!

PS 2 Eén van onze kippen had een gebroken poot en heeft dit helaas niet overleefd..