Lieve allemaal!

Zoals de titel al zegt; we zijn klaar (tayari) met ons co-schap. De tijd is ontzettend snel gegaan en het is best gek dat het nu ineens voorbij is. We hebben een super leuke en bijzondere tijd gehad in Rubya en vinden het dan ook erg jammer om hier weg te gaan.. Het vooruitzicht van Zanzibar verzacht de pijn een beetje gelukkig!

De laatste week viel het ons op (zacht uitgedrukt) dat er zoveel grote groene sprinkhanen in ons huis zaten (iew!). Toen we zondag naar de markt liepen, werd ons duidelijk dat deze grashoppers hier een delicatesse zijn! Onze buurvrouw was jaloers dat er zoveel sprinkhanen in ons huis zaten en stond te popelen om ze te komen vangen. Zo gezegd, zo gedaan; een uurtje koken, vervolgens frituren en klaar is je lekkere hapje!

De afgelopen weken hebben we natuurlijk nog hard gewerkt in het ziekenhuis op de afdelingen, Anne bij de mannen en Sophieke bij de moeders..

Sophieke op de Maternity Ward;

De afgelopen weken waren super leuk, ik voelde me helemaal thuis op de maternity ward. Kraambed problemen, zieke zwangere vrouwen, bevallingen en vaak tussendoor een spoedgeval zoals (zelf geïnduceerde) abortus, buitenbaarmoederlijke zwangerschap of nabloeding. Ook de neonaten (baby’s niet ouder dan 4 weken) worden op deze afdeling opgenomen als ze ziek zijn. In mijn eerste week kwam er een baby’tje van 3 weken met 5 grote abcessen op zijn buikje, heel zielig. Nadat deze gedraineerd waren en het kindje goed opknapte met antibiotica bleken alle testen (HIV, soa via moeder) negatief te zijn en wat bleek… ze waren om onbekende reden naar een traditional healer gegaan die heel veel kleine krasjes op de romp had gezet wat dus enorm was gaan ontsteken.. Overigens zie je heel vaak mensen met littekens op hun lichaam van de traditional healer. Ook wordt de traditional healer ingeschakeld om een abortus te induceren (is hier namelijk illegaal) wat leidt tot vaak ernstige gevallen (ontstekingen/bloedingen). Deze week was er een 18-jarige student overleden die septisch binnenkwam nadat ze eerder deze week met kruiden van de traditional healer een abortus wilde opwekken. In dit ziekenhuis kun je niet terecht voor geboortebeperking (pil/spiraaltje/implanon etc) omdat het een katholiek missie ziekenhuis is, wat erg jammer is want dat zou misschien het aantal onveilige abortussen reduceren, en ook het aantal (mega)multigravida (zwangeren die vaker dan 4x zwanger zijn geweest, hier vaak tot 10-12 keer en zelfs 14 keer) wat de nodige risico’s met zich mee brengt tijdens de zwangerschap en bevalling. (Overigens kun je wel ‘natural familyplanning’ toepassen en daarmee zelfs het geslacht ‘kiezen’!)

Anne op de mannenafdeling

Na de kinderen en zwangeren was ik er wel aan toe om wat ‘interne geneeskunde’ bij volwassenen te zien. Ik ben natuurlijk óók naar Afrika gekomen om ziektebeelden zoals HIV/Aids en Tuberculose te zien. Het waren een interessante 3 weken. Naast patiënten met HIV, Tb lagen er ook veel patiënten met “Typhoid Fever”, wat veroorzaakt wordt door het drinken van (ongekookt) water uit de rivier. De ziekte leidt o.a. tot hoge koorts en buikpijn en helaas is de bacterie die deze ziekte veroorzaakt resistent geraakt tegen veel soorten antibiotica. Zo lag er een jongen (met waarschijnlijk Typhoid Fever) die al 2 weken hoge koorts had en waarbij al verschillende soorten antibiotica waren uitgeprobeerd, maar helaas zonder verbetering. Een complicatie die vaak optreedt bij deze ziekte is een perforatie(scheur) van de darmen. Er was nog slechts één antibiotica over dat mogelijk resultaat zou hebben, maar helaas waren de ouders van deze jongen niet in staat dit medicijn te betalen. Omdat dit ons ook wel een goed doel leek hebben wij toen de medicatie gekocht. De familie was erg dankbaar, maar helaas overleed de jongen toch enkele dagen later. De enige troost is misschien dat de familie weet dat alles wat mogelijk was in dit ziekenhuis is geprobeerd…”It is in Gods hands” zeggen ze hier dan.

Wat me opvalt in het ziekenhuis is dat patiënten weinig uitleg krijgen over hun diagnose en de medicijnen die ze vervolgens moeten slikken. Ondanks de taalbarrière heb ik geprobeerd (met hulp van de nurse natuurlijk) de patiënten steeds te vertellen waarom ze zijn opgenomen, wat de uitslagen van de verschillende onderzoeken waren en welke medicijnen ze vervolgens moeten slikken. Klinkt heel logisch en in Nederland zou een patiënt niet anders verwachten, maar hier is het extra werk waar de dokter gaan tijd voor neemt of kan nemen in verband met zijn drukke programma.

Al met al heb ik een hele leerzame tijd gehad in Rubya. De beslissing om dit coschap te doen was behoorlijk spontaan genomen, maar ik ben erg blij dat ik deze keuze heb gemaakt, had mijn studie niet anders af willen sluiten!!

Laatste dag en sherehe kwa kwaheri (afscheidsfeestje)

Vrijdag was dan echt onze laatste dag in het ziekenhuis… s Morgens in de morning prayer (waar ze één van Sophiekes favoriete liedjes zongen, yes!) hebben we iedereen bedankt voor de fijne tijd en daarna voor de laatste keer aan het werk! Toen onze werkdag erop zat, moesten we meteen aan de slag met de voorbereidingen van ons afscheidsfeestje :) Boven verwachting was bijna iedereen die we hadden uitgenodigd gekomen, plus nog wat mensen van het ziekenhuis die ook wel zin in een feestje hadden! Ons binnenplaatsje was overvol en we waren al snel door onze ruim ingeslagen kratten bier heen, dus toen hebben we snel nog wat extra kratten op de pikipiki laten bezorgen! Het was super gezellig, een kleine impressie; dansende dokters, een afrikaanse ‘dj’, een dronken anesthesist (gelukkig niet on call), Kilimanjaro & Serengeti-biertjes en ‘Nederlandse’ hapjes; chocoladekoekjes, mini pizza’s en popcorn! Toen het bier dan echt op was ging iedereen tevreden en lichtelijk aangeschoten (of dronken) naar huis, een leuke afsluiter!!

Morgenochtend komen de nieuwe co-assistenten die we alles gaan laten zien en wij gaan s middags weg, donderdag hopen we op Zanzibar te liggen!!

Tutaonana! Liefs Anne en Sophieke (ook wel bekend als gouden koppel :))

Ps de mango’s vielen een beetje tegen omdat ze voor 99% uit draden bestaan ipv vruchtvlees, schijnt aan de soort te liggen.. jammer!

Ps 2. Neem een uitnodiging voor een lunch in Rubya altijd aan! Er werd zelfs een kip voor ons geslacht.

Ps 3. We waren al gewaarschuwd dat we waarschijnlijk last van een jigger (=een zandvlooi die tussen je teen en je nagel gaat zitten en eitjes gaat leggen) zouden kunnen krijgen: en inderdaad, Anne was de gelukkige, maar na een kleine operatie op de poli was hij gelukkig verwijderd.